نگاهی به نمایشگاه «فتوریسم در ستایش موسیقی»؛ وقتی با نگاه کردن می‌شنویم
به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه آثار عباس عرب‌زاده با عنوان «فتوریسم در ستایش موسیقی» که شامل مجموعه‌ای از عکس‌های این هنرمند است روز جمعه ۹ آذر با حضور نادره رضایی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، بهرام کلهرنیا، ساسان مویدی، افشین بختیار، سعید فلاح‌فر و جمعی دیگر از هنرمندان در گالری ورد به نمایش درآمد. این نمایشگاه، مجموعه‌ای از عکس‌های عرب‌زاده است که در جایگاه یک عکاس- طراح با بیرون کشیدن شکل اشیا، چهره و فیگورهای در حال حرکت، مفهوم انتزاعی زمان را در جدالی بین سنت و مدرنیسم با تصویر تازه‌ای از نوازندگان موسیقی به تصویر کشیده است.
محمد نصرتی موسیقی‌دان و آهنگساز پس از تماشای نمایشگاه «فتوریسم در ستایش موسیقی»، یادداشتی درباره این نمایشگاه در اختیار خبرنگار مهر قرار داده است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
«همیشه دوست داشتم تبلور یک حس را به زبان هنرهای مختلف تجربه کنم. می دانیم که ساختار شنیداری موسیقی و برداشت انتزاعی اصوات از طریق گوش این مهم را از بقیه هنرها متمایز می‌کند. شاید بتوان گفت واسیلی کاندینسکی از پیشگامانی بود که با آثارش موسیقی را به نگاه مخاطب بُرد. هدف او خلق تصاویری بود که نه تنها در چشم ها بلکه در گوش ها نیز بتواند احساس ایجاد کند. او با معرفی رنگ به عنوان اصلی‌ترین حامل بیان، قصد داشت تصاویری از موسیقی را به نقاشی دربیاورد و در این مسیر اتفاقات بسیار زیبایی شکل گرفت.
اما نمایشگاه آثار عباس عرب‌زاده، موسیقی را نه از طریق گوش که از راه دیدن عکس‌هایش متجلی می‌کند و ما می‌توانیم با دیدن عکس ها و ماندگاری ثبت لحظاتِ اجرای یک نوازنده در تابلوها، موسیقی را ببینیم و در ذهن خود این بار نه از طریق حس شنیداری بلکه به وسیله حس بینایی آن را بشنویم که در نوع خود خلاقانه و منحصر به فرد هستند.
امکان ماندگاری طنین تمامی نت‌ها روی هم در موسیقی وجود ندارد، چرا که این هنر در زمان جریان دارد، در حالی که این آثار در اینجا توانسته حالات خاص اجرای یک قطعه را با بر هم نهی زمان به مخاطبِ خود بنمایاند و حس شنیدن و درک نغمه‌ها را در ذهن او شکل دهد.
این تبلور موسیقی در عکس و نگاه زیرکانه عکاس در ستایش موسیقی کاری در خور توجه است و من می‌توانم ادعا کنم عباس عرب‌زاده با خلق این آثار دست به ساخت موسیقی جدیدی زده که هر بیننده با تماشای آنها؛ به شکل انتزاعی آن را در ذهن خود می‌شنود.»
